Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed residamus, inquit, si placet. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Duo Reges: constructio interrete. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. A mene tu? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Bork: Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Bork: Non potes, nisi retexueris illa.
Ita credo.: Hoc mihi cum tuo fratre convenit.
Immo alio genere;: Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Sed ille, ut dixi, vitiose.
Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.
Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.
Maximus dolor, inquit, brevis est.

Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque
in bonis ponatur neque in contrariis.

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque
funditur, tota res appellatur.

Bork

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Hunc vos beatum; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; An haec ab eo non dicuntur? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?